Archiveren is inspirerend! Al heb ik er meer dan 20 jaar voor nodig gehad om dat te zien. Sinds een paar weken zet ik al mijn video's op één harddisk (en uiteraard maak ik een extra backup). Het valt me op hoeveel er is veranderd. De video met een interview met mensenrechtenverdediger Victor Kaisiëpo (over zijn strijd voor inheemse volkeren zoals de Papoea's) is de eerste opdrachtfilm die ik in 2010 publiceerde op mijn eerste YouTube kanaal. Een van de grootste veranderingen voor mijn werk is deze mogelijkheid om films online te delen. Kan je je voorstellen wat dit heeft betekend? Op 23 april 2005 plaatste één van de oprichters van YouTube het allereerste filmpje op YouTube: Me at the zoo. Wat een enorme technologische stap. Voor mijn dochters, geboren in 2002 en 2005, is YouTube iets heel gewoons, alsof het er altijd al was. Ik was niet bepaald een early adapter maar het onderwerp van mijn eerste filmpje was wel urgent: de toekomst van inheemse Papoea's in Indonesisch Papoea. Voor de Stichting Hapin maakte ik meerdere korte opdrachtfilms. Veel technologische veranderingen de afgelopen 25 jaar. Maar ook veranderingen in de stad Amsterdam die ik vastlegde met mijn camera. Daarover een volgende keer.
0 Comments
In 2020 maakte ik voor de Gemeente Amsterdam deze teaser over het boek 'Over muren heen'. Het boek bevat een briefwisseling tussen rabbijn Lody van de Kamp en moslima Oumaima al Abdellaoui. De brieven bieden een mooie inkijk in twee culturen in onze Nederlandse samenleving. Beide schrijvers zoeken verbinding.
Na de recente ontwikkelingen in Israël en Gaza schreef Lody van de Kamp een column in De Kanttekening. Je vindt een linkje onderaan dit artikel. De column eindigt met de woorden "Het zijn afschuwelijke tijden. Nieuwe trauma's worden elke dag geboren. Trauma's die niet geheeld worden. Laat het deze wetenschap zijn die tenminste de gedachten gaat beheersen in onze onopgeefbare zoektocht naar vrede van morgen. Een morgen die gaat komen, met G'ds hulp, Im Yirtse Hashem, Insh'Allah." Link naar de column https://dekanttekening.nl/columns/een-diepe-zucht/ Deze maand werk ik 25 jaar als filmmaker voor de gemeente Amsterdam. Het begon in 1998, toen ik na drie jaar wonen en werken in Berlijn* naar Amsterdam verhuisde en na aanvankelijke twijfel als videomaker begon bij de gemeente. Want wat moest ik als kunstenaar bij de gemeente? Dacht ik toen.
Een wervelende hoeveelheid interessante onderwerpen en opdrachten kwamen er sindsdien voorbij. Het begon 25 jaar geleden met research en een boek met interviews voor de film Het gezicht van Amsterdam over de geschiedenis van de stadsontwikkeling sinds WOII. Nu werk ik aan een korte film over biobased bouwen als opmaat voor een duurzamere toekomst. Ondertussen groeiden mijn 2 geweldige dochters hier op, wisselde ik meerdere keren van camera, startte ik naast mijn werk een eigen video productiebedrijf en leerde ik de stad, de mensen, de mooie en minder mooie kanten, van zeer dichtbij kennen. De komende tijd ga ik mijn films archiveren en zet ik ze letterlijk op de kaart: al die plekken waar ik heb gefilmd. Van de highlights wil ik rondwandelingen door de stad organiseren voor vrienden, collega’s en wie maar geïnteresseerd is. *Zie het filmpje hieronder over mijn fascinatie voor Berlijn en Amsterdam In 2019 was ik vier weken in Plum Village, een gemeenschap van monniken en nonnen in de traditie van Vietnamees zenmeester, vredesactivist en schrijver Thich Nhat Hanh. Thay voor zijn leerlingen. Thay werd in 1926 geboren in Hue, in het centrum van Vietnam, en trad op zijn zestiende als novicemonnik toe in
|